4. blijven bewegen en doorgaan met nieuwe leefstijl

Deze leefstijl bleef ik volhouden. Natuurlijk heb ik ook weleens momenten gehad dat ik even inkakte en weer twee kilo groeide. Maar dan dacht ik eraan hoe trots ik ben dat ik het zover geschopt heb en dat ik superblij met mijn baan in de zorg ben die ik daaraan te danken heb. Ook hielp het mij om het aangekomen gewicht niet in cijfers te zien maar in beelden. Ik dacht dan niet van, ik ben twee kilo aangekomen, nee ik dacht, ik ben twee pakken suiker aangekomen! En dat komt veel harder aan en dat hielp echt bij mij.

Ook bleef ik trainen met hardlopen. Mijn 5 kilometer ging steeds sneller en ik won dan ook zelfs prijzen, erg leuk en motiverend. Maar ik wilde tevens uitdaging in mijn sport houden dus trainde ik ook voor de lange afstanden. Zo kwam het dat ik op 29 december 2012 tijdens de oudejaarsloop in Blijham de halve marathon liep! Ik kon hem lopen in twee uur maar helaas ging dat niet lukken. De laatste 8 km liep ik met een blaar maar opgeven wilde ik niets van weten. Ik werd enorm gesteund door mijn vriend, ouders en zusje onderweg. Ik stelde mijn streeftijd maar bij naar 2 uur 5, dat moest te doen zijn. De laatste kilometer liep mijn vader met me mee en die sleepte mij erdoor. Doordat ik raar ging lopen door mijn blaar kreeg ik ook nog kramp maar ik ging door! In een tijd van 2.04.35 bereikte in de eindstreep. Toch nog net binnen mijn bijgestelde streeftijd! Wat was ik trots dat ik het had gehaald, ik kan zeggen dat ik een halve marathon heb gelopen en dat voelde heel GAAF!

Ik bleef doortrainen en ook mijn 10 kilometer werd sneller. Ook daar won ik twee prijzen. Op 30 april 2013 won ik de Flintenloop in Bargeroosterveld met een tijd van 50.36. Ik won een enveloppe met € 50,-! Dat kwam mooi uit, ik moest toch nieuwe hardloopschoenen en kon ik dat er mooi bij doen. Op 12 mei 2013 liep ik tijdens de Rietplasloop 15 km en dat was voorlopig de laatste loop. Mijn achillespeesblessure stak weer de kop op en nu is het chronisch. Verschillende zooltjes en schoenen met volledige demping hielpen ook niet en dus moest ik mij er maar bij neerleggen. Wel heel jammer want de droom om ooit een hele marathon te lopen gaat niet uitkomen.

Dan maar bij de pakken neer gaan zitten? O nee, blijven bewegen is mijn motto. Dan maar meer energie steken in wandelen. Dat ging ik doen met mijn vriendin, tot zo'n 15 km en met mijn vader lange afstanden tot wel 40 km. Ik kreeg daar ook steeds meer plezier in en samen met mijn vriendin, die ook 30 kilo is afgevallen ging ik ook naar Egmond aan zee. We deden daar mee aan de wandelmarathon en we liepen 10 km, best zwaar op het strand. Hennie en ik waren heel blij dat we het hadden gehaald.

Ik vind het wel belangrijk om plezier in het bewegen te hebben en gelukkig vind ik wandelen ook heel leuk en kreeg ik hierin ook steeds meer lol. Maar zoals in elke sport bij mij, ik vind het ook fijn om een uitdaging te hebben. Zo stelde ik mijn vader voor om op 29 maart 2014 de 30 km van Zandvoort te gaan wandelen. Ook papa leek dit erg mooi en we gingen bijna maandelijks meedoen aan een wandeltocht en onze afstanden werden steeds langer. We moesten er eerder niet aan denken om zulke lange afstanden te lopen maar hoe vaker we dat deden, hoe meer we aan de afstanden gingen wennen. Het kost wel heel veel tijd. We lopen gemiddeld zo'n 6 km per uur dus ben je al gauw een paar uur onderweg. Maar we kregen er echt plezier in en we hadden het volle vertrouwen dat het ons zou gaan lukken. Op 29 maart was het dan zover, De 30 van Zandvoort, hier hebben we voor getraind en naar toe geleefd. Het was een supermooie tocht, sommige stukken wel zwaar maar prachtig weer en mooie natuur. En de 30 kilometer vlogen voorbij, het was echt gaaf om voor het eerst zo'n eind te wandelen. En na die tijd kregen we een prachtige medaille, die pakken ze niet meer af!

  Weer had ik een mijlpaal bereikt en erg leuk om samen met mijn vader te doen. Tja, je wil natuurlijk de afstanden steeds langer maken en het smaakt steeds naar meer. het lijkt me wel gaaf om ooit een 50 km te kunnen wandelen en wie weet ooit een kennedymars te lopen maar dat is wel heel erg ver, 80 km. Maar wie weet, je moet ook wat te wensen hebben, nietwaar? Wij oefenen stug door en hebben zelfs al een 40 km tocht gewandeld en wel op 21 juni 2014. Ook dit was weer een supermooie tocht in Hardenberg. Onderweg kreeg ik last van een bovenbeenspier, zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment om een aantal meters even een oefening met mijn been moest doen. Maar ik wilde natuurlijk wel door, opgeven is geen optie. Zouden we die 40 km halen? Pffffffff, het was wel een heel eind maar we hebben het gehaald! Ook nu weer enorm trots dat we dat hebben gedaan. Daarna kwam nog het defilé, nog 4 km. Strompelend heb ik dat gedaan maar dat was het wel waard, aan het eind stonden vriend, mama en zus ons op te wachten met een prachtige bos bloemen. Alweer een mijlpaal, prachtig gewoon!

Supertrots, 40 km wandelen, wie had dat ooit gedacht?

Wandelen is leuk maar ik wilde toch ook nog iets erbij. Want even lekker halfdood gaan tijdens sporten, dat miste ik aan het niet hardlopen. Ik kocht een racefietsje op Marktplaats. Later heb ik die ingeruild voor een mountainbike, dat bevalt me beter en kan ik ook mee de bossen in. Hiermee kan ik ook even lekker een krachttraining doen, even lekker de bult op broezen, HEERLIJK! En wat ik ook superlekker vind, even door de modder! Ook hierin heb ik veel plezier.  

Wat ik de laatste tijd erg leuk vind is om ook lange afstanden te fietsen op de mountainbike. Het lijkt me prachtig om volgend jaar de Elfstedentocht te fietsen, die is 200 km! Je moet iets te wensen hebben he? Het lijkt me gaaf om dat doel te bereiken. Ik heb laatst voor het eerst 70 km gefietst en gister 92 km, zit ik dus al op de helft. Ik was gister supertrots op mezelf dat ik dat heb gedaan en helemaal alleen. Ik geniet altijd ontzettend van de natuur en merk eigenlijk niet dat ik alleen ben. het is geweldig om te doen en ik fiets via fietsknooppunten. Je maakt op de computer een route via planjeroute.nl en die print je uit, echt geweldig! Ben helemaal naar Grollo gefietst, had nooit gedacht dat ik dat kon. En met een gemiddelde van dik 21 km per uur valt me niets tegen op zo'n afstand. Natuurlijk kan dat sneller en daar ga ik nu aan werken.

Zo zie je maar weer, ik blijf genieten van het bewegen. En eerlijk is eerlijk, heel soms heb ik ook geen zin. Maar dan ga ik toch en dan zit ik later op de bank en vraag ik mezelf af, was het nou zo erg? En dan denk ik nee, helemaal niet! En dan ben ik weer super gemotiveerd. En als ik dan zie wat ik allemaal heb bereikt dan ben ik maar wat blij.

Ook kruipt het bloed waar het niet gaan kan en blijft hardlopen toch wel mijn voorkeur hebben. Ik loop weer 5 tot 8 km en heb me daarbij neergelegd. Deze afstand kan ik goed zonder last te hebben van de achillespees en ben daar heel blij mee. Ik moet het wel weer helemaal opbouwen en had daar eerst weinig puf voor doordat ik ook zoveel plezier beleef in het wandelen en fietsen. Daardoor werd de motivatie voor het hardlopen ook minder. maar ik ben het toch weer gaan doen en heb ook daar weer super veel plezier in. Al moet ik wel zeggen dat ik na 5 km echt weer halfdood ben en dan denk ik, O ja, daarvoor vond ik hardlopen ook zo fijn! En als het regent kies ik gewoon voor hardlopen of mountainbiken, want dan zweet ik toch en moet ik toch onder de douche. Nat wordt je toch denk ik dan.

Een ding is zeker, ik ben nu al drie jaar op gewicht en als het aan mij ligt dan veranderd dat ook niet meer. Ik voel me zoveel beter en gezonder. En ik ben een echt buitenmens geworden die veel van de natuur houdt. Want je moet me niet in de sportschool zetten, dan wordt ik stokongelukkig.

Zo, dit was weer eens een update over hoe het nu met me gaat, het gaat dus super en zit al 3 jaar in maatje 36/38 en daar ben ik heel erg blij mee.

Ik hoop dat ik je weer gemotiveerd heb ook te beginnen met afvallen of om door te gaan.

Superveel lieve, sportieve groetjes van Margrietje. Kop op he, je kunt het, go, go, go!