Ik bleef wel hardlopen maar geen grote afstanden meer. Het is toch een hele aanslag op je lichaam en het kost veel trainingstijd die ik niet altijd heb.

In december 2018 kreeg ik eindelijk een vast contract voor 24 uur per week in het zwembad. Ik werk daar al bijna 20 jaar maar ik was altijd oproepkracht, al werkte ik meestal wel meer dan 24 uur per week. Nu dus 24 uur vast en daarnaast nog oproepmedewerker. Daar was ik natuurlijk erg blij mee en daardoor konden wij een huis kopen. In april 2019 konden wij dat realiseren en zijn wij een straat verderop gaan wonen. Het bevalt zeer goed! Omdat wij een huis gingen kopen zijn wij ook op 7 februari 2019 getrouwd. Eerder hadden we zoiets van, het leven veranderd niet als we morgen getrouwd zijn, nu lag dat toch even anders. Het was een prachtige dag geheel op onze eigen manier.

In oktober 2019 ben ik ook verhuist van werklocatie. We hebben een splinternieuw zwembad in Emmen. Hoewel het prachtig is moeten we nog erg wennen. Een hypermodern gebouw, nieuwe openingstijden, schoonmaak in eigen beheer en nieuwe dingen waar je aan moet wennen. Gelukkig wel met dezelfde gezellige collega's, dat scheelt dan weer. En nu, in de Coronatijd zijn we natuurlijk gesloten dus waar we een beetje gewend waren, kwam nu weer tot stilstand.

Eind augustus is mijn zusje met een licht verstandelijke beperking geopereerd in het U.M.C.G. in Groningen. Ze dachten aanvankelijk dat ze een kwaadaardige tumor in haar hoofd had achter haar oog. Gelukkig bleek het later niet kwaadaardig te zijn maar de operatie was natuurlijk zeer spannend. Gelukkig goed geslaagd, ze heeft weer 20 procent meer zicht als eerder en verder geen klachten meer op dit moment. Het was een spannende tijd!

In de tussentijd bleef ik wel bewegen want ik weet dat dat heel belangrijk is. En ook dat ik mij daardoor toch beter ga voelen. Lekker wandelen, niet meer van de lange tochten samen met mijn vader maar wel alleen en dan heerlijk in de natuur, ik kan er nog steeds erg van genieten!

En dan de zorgen om mijn moeder die al een aantal jaren met dementie leeft valt ook niet altijd mee. Gelukkig woont ze nog thuis samen met mijn lieve vader en normaal gaat dat supergoed! Echter in Coronatijd is het soms allemaal erg lastig. Niet begrijpen waarom we niet langs kunnen komen, videobellen, waarom niet meer het dagelijkse uitje naar de supermarkt samen, enz. Te gelijke tijd ook erg dankbaar dat ze nu in deze moeilijke tijd niet vast in een verpleeghuis zitten en ik er nu toch weer heen kan.

Nu het zwembad dicht is en wij als vaste medewerkers wel onze uren kunnen werken door schoon te maken en andere klusjes te doen, ging ik niet gemotiveerd meer aan het werk. Als oud zorgmedewerker meldde ik mij aan in de zorg en nu bijna een maand geleden kwam de oproep of ik wilde werken als assistent ondersteuner in de gehandicaptenzorg. In overleg met mijn baas van het zwembad was dat prima, ik maak daar de uren en wordt gewoon doorbetaald door het zwembad. Wel weer een verandering, heel spannend, ik was er toch alweer 6 jaar uit. Natuurlijk veranderd de zorg op zich niet maar ik moest weer nieuwe bewoners leren kennen, rapporteren enz. Normaal als badjuf zit ik natuurlijk niet achter de pc. Dus dat rapporteren moest ik echt even weer inkomen. Maar nu gaat het goed en doe ik het meet veel plezier!

Nu ik dit zo typ heb ik de laatste tijd dus best veel veranderingen meegemaakt en is het niet zo gek dat ik nu een aantal kilootjes ben aangekomen. Maar mijn broeken in maatje 38 passen nog steeds, al zitten ze wel een beetje strak. En de shirts in maatje s zitten te strak en deels vervangen voor maatje m. Ik zit nu op 69,5 kilo maar dat wil ik graag weer naar onderen bijstellen tot in elk geval 65 kilo. Ik ben mijn best weer aan het doen maar ook ik heb het weleens moeilijk en ben niet altijd even gemotiveerd meer. En dan denk ik later weer, kom op Margriet, je kunt het! Dus ik blijf weer lekker bewegen en ga weer wat minder eten om zo weer in balans te komen.

Heerlijk aan de wandel, ik geniet ervan!